آن چشمان معصوم

من یک ایرانیم. دلیلش واضح است. چون در ایران به دنیا آمده ام. چون در ایران بزرگ شده ام. چون تمام مشکلات و اندک شادی هایی را که یک ایرانی در طول زندگیش با آن مواجه است من نیز در ک کرده ام. من یک ایرانیم و دوست دارم، از صمیم قلبم، با تمام وجودم، از انتهای روح رنجور ایرانیم! که شادی به ایرانم باز گردد. تا دیگر نام کشورم هم ردیف جنگ ،سیاست و دیکتاتوری نباشد. اینها ارزو های دورودرازی نیستند. اینها جزو خواسته هایی نیستند که جوابشان گلوله و خشونت باشد،نباید باشد، ولی هست. به چشمان تمام آن کسانی که از فردای انگشت زدن زیر پای حکم اعدامشان از بینمان رفتند که مینگری معصومیت را میبینی. و بدون شک امید به زندگی را. به آینده ای را که آرزوی ساختنش را داشتند. به چشمان معصومشان که مینگری با خودت میگویی آیا اسلام ناب محمدی جواب امید را با گلوله های سربی می دهد؟ جواب آن چشمان معصوم زیبا را با نفرت می دهد؟ جواب خواسته های برحق کسانی را که زمانی گلهای انقلاب بودند، فرزندان انقلاب خطابشان می کردند؟ ای تمام آن فرشته های رخت بر بسته از این دنیای بیرحم دروغگو، بدانید که چشمان شما را هر کس که بنگرد درونش را از نفرت کسانی پر خواهد کرد که زیبایی و معصومیتتان را از دنیا دریغ کردندای کسانی که احمقهای دژخیم حتی نمیدانند!که شما شهیدیدو اینک در بهشت، بدانید که خونتان بر آسفالتهای داغ شهر نخواهد ماسید، بدانید که خونتان برای همیشه جاریست. تا زمانی که انتقام برای آزادی وطن رخت سبز پیروزی برتن کند..